Onverwacht aan de zijlijn

Anton had een veeleisende baan als magazijnchef. Door de aanpakkersmentaliteit van de medewerkers en het vele werk, waren werkweken van 50 á 60 uur heel normaal. Als magazijnchef had Anton ook te maken met deadlines en vroeg hij zich niet af of deze manier van werken gezond was.

Er leek geen vuiltje aan de lucht toen Anton op een doorsnee avond even na zessen werd gevraagd of hij nog een pallet naar binnen wilde rijden. Op dat moment knapte er iets en Anton hoorde zichzelf zeggen: “Doe lekker zelf, ik ga naar huis!”. Niet wetende dat dit de laatste keer op zijn werk was, reed hij naar huis.

Eenmaal thuis stortte hij volledig in. Anton weet nog te herinneren dat hij bij thuiskomst alleen maar kon huilen; alle vermoeidheid van de afgelopen jaren kwam eruit. De maanden daarop lieten geen verbetering zien. Hij bleef moe. De vermoeidheid was dusdanig heftig dat Anton volledig thuis kwam te zitten. Na 12 maanden van ziekte werd hij uiteindelijk voor 80-100% arbeidsongeschikt verklaard. De diagnose: burn-out.

Anton verloor in deze donkere maanden alle vertrouwen in de toekomst en dacht letterlijk: ”Ik vind nooit meer werk”. Voor hem was dit heel moeilijk te accepteren en daardoor kampte hij met diepe gevoelens van minderwaardigheid. Ook voor het gezin was het lastig dat papa thuis kwam te zitten. Zijn oudste zoon verzon van alles, als er op school werd gevraagd naar het beroep van zijn vader. Voor Anton was dat heel erg pijnlijk om te horen. Het voelde als gezichtsverlies binnen zijn eigen gezin.

Tijdens een familiebijeenkomst werd hij getriggerd en dacht: “Ik kan meer dan ziek zijn”. Dat zinnetje bleef maar door het hoofd dwarrelen. Dit leidde ertoe dat Anton met mensen in gesprek ging over vrijwilligerswerk. Een kennis bracht hem in contact met Erik Baan, die als arbeidsdeskundige bij JobUp werkt.

Met behulp van JobUp kon Anton tijdens zijn UWV Naar Werk traject starten bij een stichting waar hij een werkervaringsplek kreeg op de afdeling ICT. Vervolgens is hij op vrijwillige basis bij een winkelbedrijf gaan werken, waar mogelijk een regulier dienstverband aangeboden kon worden. Omdat een contract niet mogelijk bleek, vertrok hij naar een ICT bedrijf in Barneveld. Toen dat opnieuw vanwege een centenkwestie op niets uitliep, was Anton het vertrouwen in zichzelf even helemaal kwijt.

Terug aan tafel bij JobUp stelde Erik Baan hem voor aan de loopbaanadviseur Alwin van der Sloot. De opdracht was duidelijk: Anton wil in staat zijn om voor het gezin te kunnen zorgen. Het Naar Werk traject moest daarom leiden tot een betaalde baan. In de gesprekken met de loopbaanadviseur ervoer Anton dat er behalve de ICT ook hele andere loopbaanmogelijkheden waren. Zaken waar hij nog niet eerder aan had gedacht…

Anton werkte als vrijwilliger op een praktijkschool waar hij jongeren met een leerachterstand hielp tijdens de kooklessen. Omdat Anton’s hart bij deze jongens lag, zijn de mogelijkheden onderzocht om zich in te schrijven voor een opleiding tot onderwijsassistent. Zijn stage mocht hij starten op de praktijkschool waar hij eerder vrijwilligerswerk deed. Hij verwacht in 2019 af te studeren en daarna betaald aan de slag te kunnen!

Terugkijkend op zijn traject bij JobUp zegt Anton: “Ze hebben meer voor mij gedaan dan ik zou mogen verwachten. Het ging ze echt om mij! En zit jij in een soortgelijke situatie? Ga niet alleen lopen worstelen en ga ook niet naar uitzendbureaus, want die houden geen rekening met je beperkingen. Zonder een partner als Jobup had ik het niet voor elkaar gekregen!”

Sta jij ook langs de zijlijn in de arbeidsmarkt? Loop je vast in je werk? Neem contact op via alwin@jobup.nl Wij helpen je graag verder.